A potem widzę miejskiego gołębia pokrytego warstwą szronu, który skulony w sobie trwa w ciemnym zakamarku dworca kolejowego. I na chwilę staje się nim, jego zimnem, jego wyczerpaniem, jego niezłomną chęcią przetrwania.
And then I see a feral pigeon covered in frost which is huddled and holds on in the dark recess of the train station. And for a moment I become its, its cold, its exhaustion, its steadfast will to survive.
A potem widzę staruszkę z trudem pokonującą dwa stopnie przy wejściu do autobusu, który zawiezie ją do szpitala na operację kolana. I na chwilę staje się nią. Jej bólem, jej wysiłkiem, jej uwięzionymi w oczach łzami.
And then I see an old woman scraping through two steps to the bus which will take her to the hospital for knee surgery. And for a moment I become her. Her pain, her strain, her tears trapped in her eyes.