Zamki rozdzielcze — distributive pronouns

Distributive pronouns, czyli zaimki rozdzielcze, to zaimki, których używamy w odniesieniu do członków czy elementów jakiejś grupy, w celu ich wyodrębnienia czy też zaznaczenia, że odnosimy się do indywidualnych elementów, a nie do masy.

zaimki rozdzielcze w języku angielskim

Do zaimków rozdzielczych najczęściej zaliczane są: each, either, neither, all, both, every, none, any.

Aby opanować poprawne użycie wymienionych słówek, trzeba przede wszystkim wiedzieć, że część z nich odnosi się do dwuelementowych zbiorów, a pozostałych używamy, gdy mowa o członkach większej grupy.

1 Kiedy mowa o parze osób lub rzeczy (czyli dwuelementowej grupie), użyjemy następujących zaimków:

2 Kiedy mówimy o grupie, która składa się z więcej niż dwóch elementów, odpowiednikami wymienionych w tabeli w pkt 1 zaimków będą:

Porównajmy teraz pary zaimków rozdzielczych, które bywają mylone.

each vs both

Przypuśćmy, że Robert ma dwie siostry i chce je zabrać do kina. Jeśli wybiorą się razem, bardziej odpowiedni będzie zaimek both w odniesieniu do sióstr, bo traktujemy je jako „komplet”.

Jeśli z jakiegoś powodu Robert preferuje pójść do kina z każdą z nich osobno (wiadomo, że relacje między rodzeństwem bywają napięte...), wybierzemy zaimek each:

each vs all

Po pierwsze, zaimek each może być użyty w stosunku do poszczególnych członków grupy, która składa się zarówno z dwóch (tabela w pkt 1), jak i więcej (tabela w pkt 2) elementów.

Po drugie, w przypadku grupy, która ma więcej niż dwa elementy, each używa się, gdy mowa jest o określonej grupie ograniczonej liczbowo. Przypuśćmy, że mam w domu dwadzieścia roślin doniczkowych i w związku z wyjazdem proszę kogoś o zaopiekowanie się nimi przez jakiś czas. Opiekun/-ka musi poznać potrzeby mojej kolekcji, informuję zatem, że:

Używając each, podkreślam odrębność każdej rośliny (bo przecież dla mnie są bardzo ważne i patrzę na nie jak na indywidualne okazy, prawda?). Zaimek all zbiera całą moją kolekcję do kupy.

Oczywiście, można też powiedzieć:

Tylko że w tym zdaniu użyliśmy each jako przymiotnika rozdzielczego — czyli distributive adjective — a nie zaimka, a to zaimki są tematem w tej zakładce.

kiedy używamy zaimka each

• zaimek each może być użyty razem z of i rzeczownikiem, co oznacza każdy/każda/każde z, np:

• dla emfazy, po rzeczowniku lub zaimku, np:

W powyższych przykładach, miejsce each w zdaniu służy dodatkowemu podkreśleniu, że informacja dotyczy każdego z wymienionych członków wskazanej grupy.

either vs neither

Zarówno either, jak i neither używamy, gdy odnosimy się do członków dwuelementowej grupy, gdy chcemy powiedzieć żaden/
żadna/żadne z nich. Różnica między either i neither polega na tym, że neither zawiera w sobie negację, czyli zgodnie z zasadą pojedynczego przeczenia w języku angielskim, w zdaniu nie można użyć innego negującego wyrazu.

Mamy zatem dwa sposoby na wyrażenie jednej informacji:

either vs both

Na ogół różnica między either i both jest oczywista:

Czasem jednak either i both mogą wprowadzić trochę zamieszania. Spójrzcie na przykłady.

Hmmm... Trochę zawiłe, prawda? Czy te zdania czymś się różnią? Jak je rozumieć?

Widzicie więc, że trzeba być przytomnym i zachować ostrożność, jeśli nie chcemy nieporozumień.

neither and none

Neither i none mają taki sam odpowiednik w języku polskim: żadna, żaden, żadne. Trzeba tylko zapamiętać, że neither odnosi się do zbioru dwóch, a none użyjemy w przypadku większej grupy. Jak to działa? Spróbujmy zilustrować przykładami.

Aha, jeszcze jedno. ;) Jeśli wybierzemy strukturęneither of, czyli żaden, żadna, żadne z, właściwy będzie czasownik w liczbie pojedynczej, jeśli kładziemy nacisk na poprawność językową. W codziennej wypowiedzi można też spotkać czasownik w liczbie mnogiej:

Jak widzicie, powyższe przykłady odnoszą się do dwóch elementów. W przypadku większych grup zastosowanie ma none i — podobnie jak powyżej — właściwy będzie czasownik w liczbie pojedynczej, jeśli kładziemy nacisk na poprawność językową, a w codziennej wypowiedzi można spotkać czasownik w liczbie mnogiej: